Padron - Santiago de Compostela

Wakker geworden na een roerige nacht. Veel te warm in de Alberque!! Twijfel.... zal ik gaan lopen of niet? Mijn teen doet nog erg zeer. Eerst maar een nieuw verbandje en voelen hoe mijn schoenen voelen.  Kut dus.  Ik krijg berichten binnen via whats app en via fb, iedereen steekt mij een hart onder de riem, en wenst mij succes.  Verdomme! Ik moet het toch afmaken!! Ik pak mijn spullen en vertrek. Het is slecht weer,  het regent pijpenstelen.  In plaats van naar het busstation te gaan ga ik de camino op.  Zonder water, stom! Mijn teen doet verschrikkelijk zeer maar ik denk,  het moet,  het moet! Na een aantal km is er een café. Daar kan ik water halen en een kop koffie drinken met een broodje.  Want ik had nog geen ontbijt gehad. Binnen spreekt een jongen, Bram, mij aan in half Duits half Nederlands. Hij heeft veel last van zijn heup en wil eigenlijk wel met de bus naar Santiago de Compostella. Ik vertelde hem over mijn leed en we besloten samen de bus te pakken. Het heeft zo moeten zijn dat ik hem tegen kwam haha. Eenmaal in Santiago de Compostella zijn we naar de kathedraal gelopen. Wat mooi! En een emotioneel moment. Het voelde wel een beetje naar dat ik de tocht niet helemaal uitgelopen heb. Maar heb je die ooit uitgelopen??!! Er zijn zoveel camino's. Het heeft zo moeten zijn en mij ook weer een nieuw avontuur gebracht. Bij het pelgrimsburo heb ik mijn Compostella opgehaald en hebben we in de huiskamer der lage landen, onderdeel van het Jacobs gezelschap koffie gedronken. Wat leuk om daar even binnen te lopen. Toen hebben Bram en ik afscheid genomen en ben ik op zoek gegaan naar mijn Alberque. De naam is heel toepasselijk,  the last stamp. Ze hadden een bovenbed voor mij gereserveerd, maar ik zei, no way! Ik ga niet klimmen en vooral niet met mijn zere teen. Gelukkig hadden ze nog een twee persoonsbed. Moest wel iets bijbetalen maar ach, daar heb je wel iets van luxe voor terug.  Ik ben nog terug naar het plein gegaan omdat veel pelgrims pas later aan zouden gekomen. Het was er gezellig druk en er was zoveel blijheid. Erg mooi!!! Hoe bijzonder is het dat ik tijdens het lopen door de drukke stad Ierse Ann en Mick tegen kwam. We hebben de middag en avond samen doorgebracht. stadJe hapjes en wijn. Wat een fijne afsluiting! Morgen reis ik met de bus naar Porto en verblijf daar nog een nacht. Woensdag ben ik weer in Nederland.

Tsja...... een niet afgelopen tocht voelt niet fijn, maar mijn plan is om toch nog dat stuk vanaf Padron te gaan lopen en dan doorlopen naar Finesterre (het einde van de wereld) 😊🚶‍♀️